برای پاک‌ترین و شجاع‌ترین دوستی که می‌شناسم…

خبر بازداشت‌تان
را همین حالا شنیدم؛ با صدای بغض‌آلود مرضیه. مهدیه…مهدیه… مهدیه تاب بازداشت
تو را دیگر نداشتم. مرضیه گفت دو ساعت خانه‌تان را زیر و رو کردند و عکس‌های روی
دیوار را کنده‌اند و برده‌اند و من فکر می‌کنم به آن خانه‌ی کوچک پر از عکس که سر
هر کدام از آن عکس‌ها و جای نصب‌شان چقدر با هم چانه زدیم…

اشک‌هایم مجال
نوشتن نمی‌دهند مهدیه…

فکر می‌کنم به
بازجویی که حالا بالای سر تو است و به تو که حاضر نیستی کلامی، حتی برای لحظه‌ای
از اعتقادت کوتاه بیایی و فکر می‌کنم به او که بزرگی تو چقدر وجودش را حقیر می‌کند.

اشک‌هایم مجال
نوشتن نمی‌دهند مهدیه… زود بیا که دل‌ام کوچک‌تر از این همه غم است رفیق تمام
روزهای تنهایی…

Advertisements